صوت داوود

اگر به طرفداران و دوست‌داران سایر قراء بزرگ برنخوره، به جرأت می‌گم شاید اگر تا پایان دنیا هم هر قاری خوش‌صدای قرآن و هر استاد ممتاز این عرصه، سوره‌های قمر و رحمن رو تلاوت کنه، باز یک پله پایین‌تر از استاد عبدالباسط قرار می‌گیره. این یه قانون نانوشته‌ست که برخی اساتید بزرگ در تلاوت بعضی از سوره‌ها تبحری خاص دارند که در این بین، تلاوت قمر و رحمن توسط استاد عبدالباسط فراتر از تلاوت همۀ قاریان بزرگ و اساتید برجسته هست.
در بین تلاوت‌های استاد عبدالباسط از این سوره‌های مبارکه، تلاوتِ عراق در کنار تلاوت حلب، از جمله بهترین‌هاست. سال‌ها این تلاوت آسمانی رو با کیفیت‌های مختلف و حتی به صورت کوتاه شده و با زمانی کمتر از 20 دقیقه هم شنیده بودیم. شنیدن این تلاوت، از بهترین خاطرات استماع کلام وحی در سال‌های کودکیمه؛ یعنی حتی اون موقع که اصلاً نمی‌دونستم قاری این تلاوت شاهکار، چه کسی هست. بعدها یعنی اون سال‌ها که در همه خونه‌ها و محل کارها، رادیو حرف اول رو می‌زد و تلویزیون تنها ساعت‌های محدودی برنامه داشت، شنیدن این تلاوت پیش از اذان مغرب و عشای شب‌های جمعه رو انتظار می‌کشیدم. در اوایل دهۀ هفتاد بود که یه نوار از این تلاوت به دستم رسید که کیفیت چندان بالایی نداشت، اما مدتش بیشتر از 20 دقیقه بود و نه فواصل بین مقاطع رو در اون کوتاه کرده بودند و نه دو مقطع اواخر تلاوت رو ازش حذف شده بود. سال‌ها طول کشید تا نسخۀ باکیفیتی از این تلاوت به دستم برسه که اون رو در همون روزهای اول تأسیس وبلاگ، تقدیم دوستان کردم.
روز گذشته در سایت مزامیر، نسخه‌ای با کیفیت بالا از این شاهکار کم‌نظیر متشر شد که البته اشکالاتی هم داشت؛ از جمله یکسان نبودن دو باند استریو، داشتن هوای زیاد و همچنین مقاطع تکراری. بعد از برطرف کردن این اشکالات، نسخه‌ای شبیه نسخه اصلی به دست اومد که در مقایسه با نسخه‌ای که قبلاً از این تلاوت در وبلاگ گذاشته بودم، بسیار باکیفیت‌تر و بهتره.
هرچند مشخص نیست که این تلاوت در کدوم شهر عراق اجرا شده و انتسابش به بغداد هم شاید به دلیل پخش اون از رادیو بغداد باشه، اما مسلّماً در سفر استاد عبدالباسط به عراق در سال 1956 اجرا شده.
این شاهکار ماندگار استاد مرحوم عبدالباسط عبدالصمد رو تقدیم همه دوستان عزیز و همراهان صمیمی وبلاگ صوت داوود می‌کنم.